"KUMUSTA?" Agad na bati ni Yosef kay Blue nang magkita s muli sa bar.


    "Okng, balita ko may inuwi kang babae nakaraang linggo?" bahagyang ngumiti sa kausap ang babae.


    "Ah, hindi ko kla iyon." Napakamot sa batok na sagot ni Yosef.


    "Ikaw ha, sobrang hilig mo sa babae baka magkasakit ka niyan ng H. I. V." Sermon nito sa binata.


    "Hindi iyan, maingat ako."


    "Sanang ay magbago ka kapag natagpuan mo na ang babaeng yan mo ng iyong pangn." Malungkot na wika ni Blue.


    "Bakit ba tungkol sa ganyan ang pinag-uusapan natin?" nang bi ang binata. "Maiba tayo, pumayat ka yata?" Sinuri nito ang pigura ng dga.


    "Stressng sa trabaho kaya pumayat. Hindi rin ako magtatagal dahil myo ang uuwian ko ngayon."


    Nakaramdam ng pagkadismaya si Yosef, gusto pa sana niyang makipagkwentohan sa dga.


    "Ihatid na kita kung gusto mo?" alok nito sa huli.


    "No need, but thanks! Kasama ko ang driver ko."


    Kahit nakangiti ang dga ay nababanaag niya ang lungkot sa mukha nito. Gusto niya sanang min at baka makatulong siya ngunit nagmamadali itong nagpam.


    ...


    "TUMAWAG ang kapatid mo."


    Natigil sa pagpasok sa kanyang silid si Marie nang marinig ang tinig ng Ina.


    "W ka ba tgang bk ipam sa kanya ang kgayan mo, Anak?" Malungkot na tanong ni Lydia nang hindi magsalita si Marie.


    "Hindi ko po kayang makita siyang nasasaktan, Mom!" hindi lumilingon na tugon sa Ina. Mabigat ang mga hakbang na tumuloy sa kanyag silid at nakayukong umupo sa gilid ng kama.


    Naawa na sinundan ito ni Lydia, siya ang nasasaktan higit kanino man. Halos maubos na ang kaunting kayaman nng mag-asawa sa pagpagamot dito ngunit parang w ng lunas ang sakit nito sa ulo. Nakuha nito ang sakit nito noong maliit pa sa hindi niya m na dahn. May namuong dugo mpit sa utak nito at hindi basta maoperahan ito dahil humina na rin ang katawan. Nagkaroon ng komplikasyon at maging ang ibang parte ng katawan nito ay naapiktuhan. "Lalo siyang masasaktan kapag sa huli na niya mman, Anak. Aam mo kung gaano ka niya kamahal!"


    "Hindi ko po kaya na makita siyang umiiyak, Ma. Lalong po akong mahihirapan na dalhin ang sakit ko pati ang bigat ng kalooban!" Umiiyak na tugon nito sa kiniklang ina.


    "May awa ang Panginoon, Anak! Huwag ka mawn ng pag-asa! Lumaban ka hinding para sa amin ng Papa mo kundi para na rin sa iyong kapatid!" Humagulhol na rin ng iyak ang ginang habang yakap ng mahigpit si Marie. Pinainum niya ito ng gamot nang bing kumirot muli ang sakit sa ulo. Hm ng luha ang pisngi ng dga na nakatulog. Kinumotan ito ng ginang matapos punasan ng pd ang basang pisngi ng anak. Taimtim ang dasal na sana ay magkaroon ng mgro para sa anak na may malubhang sakit.Copyright N?v/el/Dra/ma.Org.


    ....


    "MABUTI naman at tumawag ka!" himig nagtatampo na wika ni Divine nang tumawag ang kapatid.


    "Ate!" Pinasi ni Marie ang kanyang boses.


    "Oh bakit masaya ka yata?" Nakangiti habang kausap ang kapatid.


    "Nagkita po kami kagabi!" Kinikilig na tugon nito.


    "Divine Marie! Sinasabi ko sa iyo noon pa, hindi ko siya gusto para sa iyo! seryosong sita nito sa kakambal.


    "Ate naman, ak ko ba ay love mo anghat ng love ko?" parang bata na tugon nito at m ni Divine Joy na nanunulis ang nguso ng kapatid m sa kabng linya ngayon. "Mahal ko ang mga mahal mo sa buhay maliban salaking iyon!" seryoso pa rin si Joy.


    "Ate please, give him a chance? Magbabago din siya sa tamang panahon. Kapag nakausap mo siya ng sarilinan at makla ang pagkatao niya, baka ma fall ka rin sa kanya."


    "Tumigil ka Marie! m mo ang pangarap ko sa buhay. Pinagbigyanmang kita sa hiling mo na ito dahil gusto ko rin na klanin anglaking napusuan mo. Habang maaga ay kalimutan mo na siya dahil hindi ko siya gusto at masasaktan kamang sa kanya."


    Dinig ni Joy na napabuntonghininga ang kapatid at hindi na ito muling nagsalita upang ipagtangol anglaking gusto nito. Bi siyang nakunsensya nang maramdaman na nalulungkot ito.


    "Nasaan ka ba ngayon at hindi ka nagpapakita sa akin? Miss na kita, twin!" palambing nito sa huli upang hindi na magtampo sa kanya dahil sa pag-ayaw salaking crush umano nito.


    "Nasa probinsya ako ate kasama si Mama. Sobrang miss na rin po kita, kapatid ko!" namamt anglamunan na tugon ni Marie. "May sakit ka ba?"


    "Huh? W ate, medyo mmig ang klima dito kung kaya parang sisipunin ako." Mabilis na pagka ni Marie sa kapatid. "Uminom ka agad ng gamot!"


    "Tapos na po! Ahm ate, pwede makahingi pa ng isang pabor sa iyo?" nag-aalingan na tanong ni Marie sa kapatid.


    "Kung tungkol salaking iyon ay huwag mo nang ituloy." T nabasa nito ang isip ng kapatid.


    "Ate please?" Mmbing na pakiusap ni Marie sa kapatid at bahagya pang umubo.


    "Ano ba ang nakikita mo sa manyak nalaking iyon at para kang tuta na bumubuntot doon?" Iritableng tanong niya sa kapatid.


    "Ate.. kasi may usapan kami na magkikita kami bukas sa lugar nagi namin pinupuntahan. Baka po pwede ikaw muna ang pumalit bng ako dahil parang tatrangkasuhin ako ngayon." Pinalungkot pa nito ang boses at umubo muli. "Last na ito, maliwanag?" Napilitang umoo si Joy. Sobrang mahal niya ito at hindi kayang paghindian. m din niya nahat ng paborito niya ay ginagaya nito td ng ky. Maging ang kanyang pangn ay ginamit din nito sa pag-apply sa trabaho. W namang problema sa kanya, ang ayaw niyang na ginagawa nito ay halos w nang itira sa sariling sahod sa trabaho dahil nlagak nito sa pundo ng kumbento at sa kanya.


    "Thank you ate ko!" masayang wika nang nasa kabng linya.


    Binigay agad sa kanya ang instructions kung ano ang dapat gawin at kung saang lugar. Bi pang lumaki ang ulo niya nang mman na sa bar ang mga ito nagkikita pgi. Magkamukha s ni Devine Marie at inng ang nakakam na may kambal ito at siya iyon. May umampon na mag-asawa sa kaniyang kapatid noon at siya ay naiwan sa kumbento. Ngunit hindi s nawn ngmunication ng kapatid atlong tumibay ang kanng rsyon bng magkapatid. "Humanda ka sa akin nalaki ka!" ang naibulong sa sarili ni Joy. Kung mukhang ang pagbabasihan ay w s pinagkaiba ni Marie. Kung kaya nitong gayahin ang istelo niya sa pag aayos sa mukha at damit ay kaya niya rin gayahin ito. May ngiti sabi na ibinaba ni Marie ang telepono matapos ang pag-uusap n ng kakambal.


    "Sorry Ate, ginagawa ko ito para sa iyo. Gusto ko na nasa maayos at masaya ka sa iyong buhay bago kita iwan sa mundong ito." Muling tumulo ang luha habang tinititigan angrawan nng magkapatid noong magkasama pa s sa Kumbento.


    Napapikit siya at inla ang panahon kung paano s magkasama na magkapatid at napadpad sansangan. Limang taonmang s noon nang basta na iwan ng kanng madrasta sa isang kalye dahil hindi umano s kayang buhayin pa. Patay na ang kanng tunay na ina nang isng s at ang ama ay nag-asawa muli. Namatay din ito dahil sa aksidente kung kaya basta na s itinapon sa kalye ng madrasta.


    "Huwag ka nang umiyak at matakot, nandito si Ate at hindi kita iiwan!" Gumanti si Marie ng yakap sa kapatid na pilit nagmamatapang para sa kaniya.


    Parehong umiiyak sng dwa na magkayakap sa isang madilim na sulok. Ang dungis na n dahil maghapon nalakad sa paghahanap ng daan pauwi sa kanng bahay. Ang natandaanng n ay sumakay s ng bus at bumeyahe ng mahabang oras. May nagbibigay sa kan ng pagkain kapag humingi at naawa ngunit wng may gustong kumupkop sa kan.


    "Ate, baka po may momo dito!" Nanginginig sa takot na wika ni Marie.


    "Magdasal tayo!"


    Sa murang edad ay mats na ang kanng isiplo na si Joy. Mkas ang pananalig sa itaas na siyang turo sa kan ng ama noong nabubuhay pa ito.


    Kinabukasan ay nakad muli s hanggang napadpad sa isang kumbento ng mga madre. Naawa ang mga ito nang makita s at kinupkop. S ang kauna-unahang bata na kinupkop nang naturang Kumbento. Naging maayos ang mga unang buwan nng pagtira sa kumbento hanggang sa inabot ng marami pang taon. Ngunit isang araw ay kinausap s ng mother superior.


    "Mga Anak, may gustong mag ampon ng bata na mag-asawa, papayag ba kayo kung isa sa inyo ay kunin n?" kausap sa kan ni Mother Theresa, sampong taon na s ng mga panahong iyon.


    "Hindi po ba pwede na dwa kami ni Ate ang kunin n?" malungkot na tanong ni Marie. Ayaw niyang mapawy sa kapatid at umalis sa tahanang iyon ngunit kangan dahil kinakapos sa badget ang Kumbento at mki na rin s. Kangan n umano lumabas na ng tahanan at mamuhay ng normal sabas bng isang mabuting mamayan.


    "Hindi ganoon kayaman ang mag-asawa mga anak. W sng kakayahang magkaroon ng sariling anak kung kaya naisip nng mag-ampon.


    "Si Marie nang po ang ibigay niyo, Mother!" sabat ni Joy, sakitin ang kanyang kapatid at kangan nito maipagamot pgi. Marahil ay d ng pamamalupit ng kanng madrasta noon.


    Lagi sng sinasaktan at nakita pa niya nang iuntog ang ulo ng kapatid sa isang upuan. Kahit bata pa ay nakaramdam ng galit noon si Joy sa madrasta at kinagat sa binti ito kung kaya napagpalo din siya ng husto. Hindi na niya matandaan ang mukha ng madrasta ngayon at kung saan s dati nakatira.


    "Ayaw ko ate, paano ka?" Umiiyak na umiling si Marie.


    "Makakabuti sa iyo ang manirahan sabas Marie. Nanditong naman ako." Nakangiti na inalo niya ang kapatid.


    "Huwag ka nang malungkot, hindi naman myo ang tinitirhan ng aampon sa iyo. Kausapin natin s na kung maari ay payagan kang dumw pgi dito sa iyong kapatid!" ani Theresa na nalulungkot din na mapawy sa kan ang isa nng ampon.


    Nang araw ding iyon ay isinama ng mag-asawa si Marie. Mababait ang mga ito kung kaya napanatag na rin ang loob ni Divine Joy. Tuwing linggo ay dumadw si Devine Marie sa kapatid at may pasalubong pging d. Kahit nagkahiwy ay updated s sa buhay ng bawat isalo na sa buhay ni Marie sabas ng kumbento.